زندگی شیرین می شود

بالاخره بعد از یک ماه علافی تلفن وصل شد. تا لحظه آخر هم اعصاب برای ما نذاشتن. از یک هفته قبل ساعت 8 تا 12 پنج شنبه را برای بازدید تکنسین تعیین کرده بودند که تا ساعت 12 خبری نشد، زنگ زدم ، گفتند شرمنده، تو سیستم 9:40 تا 13:40 ثبت شده، صبر کردیم خبری نشد. من هم دیگه واقعا نزدیک بود که سرم را بکوبم به دیوار، خونم بیفته گردن تلسترا. گه بالاخره ساعت 3 سر و کله تکنسینه پیدا شده و وصلش کرده. البته به نظرم میرسه حالت خاص بوده، مستاجر قبلی ظاهرا Disconnect نکرده بوده، نامه هایی که براش می اد هر چی ما برگشت دادیم، باز هم براش نامه می فرستند، ظاهرا همه چی رو ول کرده برگشته وطنش، حالا اینها حتما باید به پست ما می خورد تا چند تا پست برای شما بدهیم.

جمعه هم زنگ زدند از تلسترا، گفتند اقا به سلامتی حله دیگه؟ گفتیم بله، گفتند 60 دلار هزینه وصل کردنش می شد که ما ازتون نمی گیریم چون اذیت شدید. گفتم مصرف موبایل ما معمولا 40 بوده الان شده 170، گفتش باشه 130 دلار هم اضافه می کنیم، گفتم ماهی 50 دلار هم اینترنتم رو از دست دادم گفتش 70 هم بذار روش، خلاصه 270 دلار Credit توی Account من در تلسترا اضافه کرده که با این حساب تقریبا 7 ماه پول تلفن مان انگار پیش پیش پرداخت شده، آخر سر هم گفت ما معذرت می خواهیم به خاطر این تاخیر، الان راضی هستی، ما هم گفتیم بله


نتیجه گیری اخلاقی: انتظار نداشته باشید اینجا مشکلاتی که در ایران داشتید براتون اتفاق نیفته، تفاوت تو قسمت آخر داستانه.

یک سرویس جالب از پست استرالیا


یک جایی می خوندم که ایرانیها خیلی کمتر از متوسط جهانی نامه می فرستند و خیلی بیشتر از متوسط جهانی تلفن صحبت می کنند، شاید دلیلش این باشه که پست ایران سرویس مناسب ارائه نمی دهد و پست خصوصی هم جا نیفتاده و فقط برای ارسال به ممالک دیگر شرکتهایی مثل DHL فعال شده و بدلیل کیفیت سرویس و علیرغم قیمت بالایشان، حسابی مورد اعتماد ملت هستند.اینجا استفاده از پست خصوصاً توسط بانک ها و موسسات به شدت جریان دارد و دلیل آن را هم می توان قابل اعتماد بودن سرویس پست استرالیا دانست. 

سرویسی که برای من خیلی جالب بود فقط دیر فهمیدم و اگر می دانستم حتما استفاده می کردم سرویس Mail Redirect است. شما وقتی جابجا می شوید باید همه جاهایی که ممکن است برای شما نامه بفرستند تماس بگیرید و آدرس تان را عوض کنید. حالا اگر یک جایی یادتان رفته باشد آدرس عوض کنید چه اتفاقی می افتد؟ اگر کسی که جای قبلی شما می نشیند لطف کند و روی نامه بنویسد که آدرس عوض شده، برگردانید به فرستنده، و بیندازد توی صندوق پست، نامه تان به فرستنده بر می گردد و گرنه ممکن است نامه های شما را همینطوری بیندازد یک گوشه ای باران بخورند و یا حتی سو استفاده هایی ممکن است اتفاق بیفتد.

حالا سرویس Mail Redirect پست استرالیا اینجا بدرد می خورد، شما یک پولی می دهید و برای مدت خاصی با پست قرارداد می بندید که اگر نامه ای به این آدرس و به این اسامی آمد،به این آدرس جدید بفرستد. آدرس جدیدتان می تواند خارج از کشور هم باشد که البته تعرفه هایش فرق می کند. در کنار این قضیه پست می تواند آدرس شما را در موسساتی که برایش شناسایی شده است بصورت رایگان تغییر دهد و عملاً علاوه بر صرفه جویی در زمان شما به نفع خودش هم کار می کند، یعنی تعداد نامه هایی که قراره به آدرس قبلی فرستاده بشه و لازم باشه تشخیص داده بشه و به آدرس جدید فرستاده بشه کمتر می شه. توجه داشته باشید که پست برای شروع کار به 3 روز زمان نیاز داره و اگر دارید آدرس عوض می کنید هر چه زودتر اقدام کنید بهتره. همچنین حالت های مختلف اسامی تان را باید اعلام کنید چون اگر کاملاً مطابق نباشد Redirect نمی شود.

این است!




حالت خاص!

الان داره سه هفته می شه که تلفن مون وصل نشده. اصولا اگر نیاز به حضور تکنسین نباشه دو روزه باید وصل بشه، و گرنه حدود یک هفته طول می کشه. هر بار که زنگ می زنم به Telstra، باید یک نیم ساعتی پشت تلفن گویا منتظر بمونم و پیغامی که گذاشته اند اینه که الان همه اپراتورها مشغولند و شما در صف قرار داده شدید، یا منتظر بمانید یا در روز کاری بعد تماس بگیرید. وقتی اول صبح زنگ زده اید و این پیغام رو می شنوید قیافه تان دیدنی می شود. حداقل نمی گه نفر چندم هستید توی صف. بعدش هم با مسئول کار شما که Case Manager نامیده می شود، صحبت می کنید، اینقدر معذرت خواهی می کند که شما نمی توانید حداقل فحش بدهید دلتان خنک شود. همچنین چون مشکل از انهاست گفتند که شما هر چی بابت نداشتن تلفن ضرر داده اید و موبایل و اینترنت مصرف کرده اید می توانید Claim کنید و از Telstra بگیرید.

الان به خاطر تلفن نداشتن عملا اینترنت هم داره هدر میره، پولش را می دهیم و استفاده نمی توانیم بکنیم. بیشتر شبکه تلفن اینجا دست Telstra است و یک درصد کمی دست Optus است. یک جورایی مثل مخابرات ایران می مونه، مشتریاش خیلی راضی نیستند. مشکل اساسی که به نظر قابل تعمیم در جاهای دیگر نیز هست اینه که تا یک کاری طبق تعریف و درست پیش میره خیلی خوب انجام می دهند و شما هم خوشحالید، چون علاوه بر انجام کارتان برخورد خوبی هم با شما دارند. ولی وقتی یک جای کار به مشکل می خوره گیج گیجی می خورند و پدرتان در می آید تا از این مشکل دربیایید. البته چون درصد بالایی از مسایل بدون مشکل انجام می شود می شود اینطوری برداشت کرد که درصد بالایی از مشتریان رضایت دارند! 

فعلا که ما راه به راه به حالت های خاص می خوریم! 

مهندس ارنست آمد، مهندس ارنست با 3G آمد!

ممنون از الطاف همه دوستان. ببخشید که اینترنت کافی برای تشکر و پاسخگویی به نظرات مهندسین خوب نداریم. در واقع فعلاً تلفن هم نداریم چه برسد به اینترنت. داستان جابجایی و مشکلات و هزینه های اون رو بعداً مفصل خواهم نوشت. پست قبلی رو از روی موبایل زده بودم، این بلاگفا یک مشکلی داره که Google crome هم موقع زدن پست جدید اعتراضی می کنه. رو موبایل باعث می شه که قسمت متن رو اصلاً نیاره. به خاطر همین فکر یک راه حل بودم.

توی تبلیغ موبایل دیده بودم که گفته بود موبایل شما به عنوان یک مودم می تواند مورد استفاده قرار گیرد. یک تلاشی کردم و راه افتاد. الان موبایل رو با کابلش به USB لپ تاپ وصل کرده ام و از طریق اون ارتباط اینترنت برقرار شده.اینترنت موبایل رو برای 20 مگابایت، 5 دلار می دهم. هر چی ظرفیت رو بالاتر می برید ارزون تر می افته. 200 مگابایتش 12 دلار در می آید. البته اگر در عرض یک ماه استفاده نکنید سوخت می شود.20 دلار بدهید ماهی یک گیگابایت، 30 دلار 2 گیگابایت و 40 دلار 3 گیگابایت می توانید استفاده کنید.

اینترنت های وایرلس هم یک همچین چیزی هستند. یک مودم وایرلس کوچک که به Usb وصل می شه و توش یک سیم کارت قرار می گیره و از طریق شبکه موبایل 3G اینترنت رو در اختیار شما قرار می ده. البته برای کسی که عشق این رو داره که در قطار و در حال حرکت اینترنت استفاده کنه خوبه، و در مقایسه با ADSL2+ هم سرعت پایین تری داره هم ظرفیت پایین تری رو با اون قیمت دارید. الان با 50 دلار 25 گیگ ظرفیت ماهانه ADSL2+ می توانید بگیرید ( البته 25 گیگ هم زمان offpeak یعنی نصف شب ها ظرفیت داره، ما مصرف نمی کردیم).

حالا واقعاً مشکل جوانان ما اینترنته؟ مشکل ما اینه؟ جوانان ما رو از خونه شون انداخته اند بیرون رفته اند با سوسک ها هم نشین شده اند، شما در مورد اینترنت می نویسی؟؟

اندر باب موبایل

موبایل اونجا ارزونتره یا گرونتره؟ موبایل بیاریم یا بیاییم اونجا بخریم؟
این سئوالها واقعاً سئوالهای سختی هستند و یک مقدار بستگی به تصمیم خودتان دارد. من سعی می کنم نکاتی را که باید توجه بکنید بگویم، تصمیم با خودتان.اینجا خرید و فروش گوشی موبایل، معمولاً به همراه Plan های مختلف خط موبایل انجام می شود، و این Plan ها از نظر میزان مصرف مجاز ماهانه و قیمت و نوع گوشی و مبلغی که باید ماهانه بپردازید تفاوت دارند و مقایسه این Plan ها به تنهایی سخت است چه برسد به اینکه بخواهید قیمت گوشی را این وسط استنتاج کنید. این قضیه منحصر به موبایل نیست، شما هر کاری که می خواهید بکنید اینقدر انتخاب های متفاوت با شرایط متفاوت از شرکت های مختلف دارید که در نهایت ترجیح می دهید به جای محاسبات پیچیده، استخاره کنید! 

در کل دو انتخاب در پیش رو دارید. Prepaid بگیرید یا Plan های بلند مدت! Prepaid به دوصورت با گوشی و یا فقط خط قابل خریداری است ولی Plan ها همراه گوشی هستند. گوشی های گران تر در Planهای گرانتر عرضه می شوند. آنچه انتخاب شما را محدود می کند اینست که بعضی از شرکت ها، اگر بیکار باشید به شما Plan نمی فروشند! Prepaid هم گران در می اید. در عرض ماه اول من 60 دلار Prepaid مصرف کردم .یعنی اینکه هر چه زودتر تصمیم تان را بگیرید و بروید روی یک Plan به صرفه تر است.

در Plan هایی که می بینید، می نویسند Nokia N95 با Cap $49 مصرف ماهیانه تا 350$ یا گوشی iPhone با Cap $49 مصرف ماهیانه تا 300$ . Cap چیست؟ و ما ادریک ما Cap؟ Cap از نظر لغوی به معنای حد بالا (Upper Limit) است و باعث می شود شما با پذیرفتن یک حد متعارف مصرف ماهیانه، بطور مستمر هر ماه مبلغی را به حساب اپراتور سرازیر نمایید. تعرفه های اینها معمولاً خیلی متفاوت نیست و روی Plan ها مانور می دهند. بنابراین وقتی می گوید ماهی 350$ می توانید استفاده کنید یعنی اینکه اگر Prepaid گرفته باشید و همان مقدار مصرف کنید باید 350$ هزینه کنید. یک نکته دیگر اینست که معمولاً روی Plan ها یک میزان مشخصی تماس با موبایل و بعضا حتی شماره ثابت همان اپراتور رایگان است. در مثال 49 دلاری فوق 240 دقیقه هم تماس مجانی با موبایل های همان اپراتور هست. بنابراین اگر دوستان و آشنایانی اینجا دارید ترجیحاً از همان اپراتوری بگیرید که آنها گرفته اند، چون بیشتر تماس هایتان احتمالاً با آنها خواهد بود.

یک چند تا از اپراتورهای موبایل اینجا رو هم ذکر کنیم
. اینجا Telstra یک جورایی همراه اول اینجاست.دولتی و گرونه ولی همه جا رو پوشش می ده. بعدش Optus و Vodafne هستند، Virgin mobile و Three و TPG و الی آخر . ما از Three گرفتیم چون دوستان Three بودند. Three جزو اولین شرکت هایی بود که سرویس 3G داشت، بقیه 2G بودند. تا جایی که سواد من می کشه 3G برای اتصال به اینترنت مناسب تره، یعنی کلاً سیستمش فرق می کنه. Three خودش همه جا پوشش نداره، و جاهایی مثل خارج از شهر یا داخل ایستگاه های قطار خودش آنتن نداره ولی با Roaming این امکان را فراهم می کنه، ولی ممکنه تو قطار که دارید صحبت می کنید می خواهد از Three به Roaming بره قطع بشه و لازم بشه دوباره تماس بگیرید. ما Plan 29$ رو گرفتیم که ماهی 10$ هم تخفیف خورده بود. این Plan رو به آدم های علاف هم می دادند، فقط به توصیه دوستان وقتی پرسیدند چیکاره هستی؟ گفتیم Home Duty ( امیدوارم که فحش نبوده باشه!)، آقاهه هم یک جورایی نگاهمون کرد که یعنی آهان، از اون لحاظ!!! من خودم گوشی داشتم، یک گوشی هم اینها دادند، الان بلا استفاده مانده، باید تو EBay بذارم بفروشم .

جمع بندی اینکه اگر گوشی دارید بیاورید، یک وقت دیدید همون اول امکانش نیست Plan بگیرید، حداقل بتونید با Prepaid سر کنید یک مدت. ولی در کل گوشی های معمولی ( حدود دویست هزار تومان در ایران) اینجا هم همان قیمت است و چه بسا ارزان تر، با Prepaid می توانید بگیرید. اگر می خواهید یک گوشی آه ه ... بخرید، به نظر من همینجا روی یک Plan بگیرید که یک جورایی انگار قسطی گرفته اید. البته توجه کنید که اینجا بعضی گوشی ها در انحصار بعضی اپراتورها هستند. مثلاً iPhone 3G را فقط Optus و Vodafone آورده اند. باید ببینید Plan هایشان می صرفد یا نه؟ 

راستی اینجا از یک اپراتور یک شماره گرفتید می توانید آن شماره را به اپراتورهای بعدی تان منتقل کنید و با تغییر اپراتور لازم نیست حتماً شماره جدید بگیرید.