یکی از مسائلی که بر روی اقتصاد استرالیا خیلی تاثیر دارد بازار مسکن است. از جمله تلاش های دولت استرالیا برای خروج از بحران اقتصادی تدوین سیاست های تشویقی برای خارج ساختن بازار مسکن از رکود بود. بدلیل عدم اطمینان مردم از آینده کاری خود، از حدود یک سال و نیم قبل بازار مسکن دچار رکود شده و قیمت ها پایین آمده بود. دولت برای خرید خانه های نوساز 21 هزار دلار و برای خرید خانه های قدیمی ساز 14 هزار دلار کمک بلاعوض برای خرید اولین خانه در نظر گرفت که بنام First Home Buyer Grant ارائه می شد. این کمک قبلا 7 هزار دلار بود. با این سیاست مردم برای خرید خانه هجوم آوردند و چون مزایای دیگری نیز برای خرید اولین خانه ( برای خانه های زیر 500 هزار دلار) تعلق می گرفت خرید خانه های زیر 500 هزار دلار رونق گرفت و پایین بودن نرخ بهره نیز مزید بر علت شد و قیمت ها در بعضی مناطق ده درصد یا حتی بیشتر افزایش پیدا کردند.
برای استفاده از مزایای فوق خریدار می بایست حداقل شش ماه در خانه خریداری شده زندگی کند. این محدودیت باعث کاهش محل هایی قابل اجاره در بعضی مناطق شد و موجب گردید کسانی که در حال اجاره هستند در صورت فروخته شدن خانه اجاره شده، امکان تمدید آن را از دست بدهند و نیاز به جابجایی پیدا کنند. افزایش تعدا مستاجر هایی که دنبال خانه می گردند موجب افزایش اجاره ها حدود ده درصد گردید.
یکی از قربانیان این سیاست های تشویقی ما بودیم که آپارتمانی که اجاره کرده بودیم فروخته شد و امکان تمدید آن نبود. با توجه به اینکه جابجایی هزینه دارد سعی ما بر این بود که از این به بعد برای مدت یک سال اجاره کنیم ولی بیشتر صاحبخانه ها برای اینکه برای افزایش کرایه ها از قافله عقب نمانند و امکان فروش آن را هنوز داشته باشند زیر بار اجاره یک ساله نمی روند و دوست دارند شش ماهه قرارداد ببندند که در نهایت ما هم مجبور شدیم شش ماهه قرارداد اجاره را منعقد نماییم.

همه اینها برای این بود که بگویم من تا یکی دو هفته اینترنت نخواهم داشت و فعالیتم محدودتر خواهد بود. پاسخگویی به کامنت ها هم انشا الله بعد از وصل شدن اینترنت انجام خواهد شد